เรียนภาษาอังกฤษ ต้องใจเด็ด จึงจะสำเร็จ
| 
| Hits: 3823
สวัสดีครับ
บทความวันนี้ ผมต้องการพูดแค่ประโยคเดียวนี้เท่านั้น คือ เรียนภาษาอังกฤษ แค่สอบผ่าน-เรียนจบ ยังไม่พอใช้ ถ้าไม่ฝึกเพิ่ม
ประโยคนี้ สรุปใจความทั้งหมดของสิ่งที่ผมอยากจะพูดในวันนี้ และผมไม่จำเป็นต้องเขียนอะไรเพิ่มเติมอีกแล้ว แต่พอมาถามตัวเองว่า ข้อสรุปนี้คนทั้งประเทศเขารู้กันหรือเปล่า ก็ต้องตอบว่า เขารู้กันทั้งนั้นแหละ อ้าว! เมื่อรู้แล้วว่าต้องมีทักษะเพียงพอเพื่อให้ใช้งานได้ แล้วทำไมไม่ฝึกกันให้มันเพียงพอ
โดยส่วนตัว ผมขอตอบว่า สำหรับวิชาภาษาอังกฤษ มีคนไทยจำนวนมากมายเหลือเกินที่เรียนด้วยตัวเองไม่เป็น คือ ขณะที่ยังเป็นนักเรียน เรียนกับครูก็ยังแย่ คือขี้เกียจเรียนและเกลียดภาษาอังกฤษสุด ๆ พอจบออกมาแล้ว จะให้ฟื้นฟูภาษาอังกฤษที่ง่อนแง่นให้เข้มแข็งด้วยตัวเอง มันอาจจะยากยิ่งกว่าหาบันไดพาดเดินไปสู่สรวงสวรรค์ เอาเป็นว่านักเรียนในกลุ่มนี้ซึ่งเป็นกลุ่มที่แย่ที่สุดในห้องเรียน มีสัก 1 ใน 3
คราวนี้มาถึงอีก 2 กลุ่ม คือ กลุ่มกลาง ๆ กับกลุ่มเรียนเก่ง คิดเป็นจำนวน 2 ใน 3 สองกลุ่มนี้เมื่อจบอกมาทำงานเป็นพนักงานของบริษัทหรือข้าราชการก็ตาม และรับผิดชอบงานในยุคนี้ซึ่งเขามุ่งหวังให้รู้ภาษาอังกฤษ คือ รับแขกต่างชาติได้, เข้าประชุมเป็นภาษาอังกฤษได้, โต้ตอบอีเมลเป็นภาษาอังกฤษได้, และค้นคว้าข้อมูลข่าวสารจากเว็บภาษาอังกฤษได้ พูดง่าย ๆ ก็คือ ต้องใช้งานได้ครบทั้งฟัง-พูด-อ่าน-เขียน จึงมาถึงคำถามว่า ไอ้ที่เรียนจบมาจากมหาวิทยาลัยนั้น มันเพียงพอที่จะให้ทำได้หรือเปล่า หลายคนก็ตอบว่าไม่พอ เพราะไม่ได้เรียนภาษาอังกฤษวิชาเดียว ต้องสอบให้ผ่านทุกวิชา แถมหลายคน ภาษาอังกฤษไม่ใช่วิชาเอก, ไม่ใช่วิชาโท, ไม่ใช่วิชาที่ชอบ หรือถึงขั้นเป็นวิชาที่เกลียดด้วยซ้ำ แล้วยังจะให้ฟัง-พูด-อ่าน-เขียนคล่องแคล่ว ก็คงหวังมากไปหน่อย
ท่านผู้อ่านครับ ถ้าขณะนี้ ท่านรักที่จะฝึกภาษาอังกฤษ โดยเชื่อว่าเป็นทักษะที่มีประโยชน์ มีคุณค่า ต่อตนเอง ต่อประเทศชาติ ต่อหน่วยงาน ต่อลูกหลาน ถ้าท่านมีอดีตที่ไม่ดีต่อภาษาอังกฤษ ตั้งแต่ชาติที่แล้วถ้าท่านระลึกได้ หรือสมัยเป็นนักเรียนนักศึกษาถ้าท่านยังจำมันได้ ก็ขอให้ท่านลืม negative feeling ทั้งหมดนั้นเสีย และเริ่มต้นใหม่ ทุกอย่างเริ่มต้นได้ครับ คนที่เริ่มต้นไม่ได้ก็คือคนที่ไม่ยอมเริ่มต้น
ขอให้ท่านเริ่มต้นอย่างนักรบใจเด็ด แม้ตอนเป็นนักศึกษา ไม่เคยฝึกพูด ไม่เคยฝึกเขียนด้วยตัวเอง และเมื่อมาทำงานจะต้องฝึกอย่างนี้ด้วยตัวเอง ทั้ง ๆ ที่งานประจำอย่างอื่นก็มีเต็มมืออยู่แล้ว ก็ขอให้ท่านตั้งใจมั่นไม่ยอมแพ้ ถือคติว่า ถ้าเริ่มเดิน และเดินไม่หยุด แม้จะถึงช้า แต่มันก็ต้องถึงแน่ ๆ ไปตามลำดับ ถึงมันจะยากเราก็จะไม่ยอมหยุด ถึงใจจะย่อท้อแต่กายก็จะไม่ยกเลิกความพยายาม
ผมอยากให้คนไทยเรียนภาษาอังกฤษเหมือนนักรบใจเด็ดเช่นนี้แหละครับ
วันนี้ผมตื่นขึ้นมาด้วยความตั้งใจว่า จะเขียนสัก 1 บทความเกี่ยวกับการฝึกภาษาอังกฤษด้วยตัวเอง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเขียน ซึ่งเราคงจะมีโอกาสฝึกน้อยตอนเป็นนักศึกษา แต่ก็พบว่าได้พูดเรื่องนี้ไว้แล้วใน 2 บทความนี้
- ถ้าต้องการฝึกเขียน ก็ต้องลงมือเขียนจริง ๆ
- กฎทองคำในการฝึกเขียน: เขียนทุกวันทำให้เขียนคล่อง-อ่านทุกวันทำให้เขียนถูก
จึงคิดว่า ไม่มีอะไรที่ผมจะพูดเพิ่มเติมอีกแล้ว ได้แต่ขออัญเชิญธรรมะของหลวงปู่แหวน สุจิณโณ มาลงไว้เพื่อสรุปสิ่งที่ผมพูดมาทั้งหมดนี้ ผมเชื่อในความศักดิ์สิทธิ์ของความพยายามครับ
พิพัฒน์
