เรื่องของผมกับหมากลางถนนตัวหนึ่ง
| 
| Hits: 2790
สวัสดีครับ
ทุก ๆ เย็นผมจะไปเดินออกกำลังที่ลานจอดรถขนาดใหญ่มากแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ใกล้คอนโดที่ผมพัก ลานนี้มักโล่งและมีที่ว่างให้ผมเดินได้สบาย ๆ
เย็นวันหนึ่งขณะกำลังเดิน ผมรู้สึกว่ามีอะไรมาโดนที่มือผมจากข้างหลัง เมื่อเหลียวไปดูก็รู้ว่า มันคือเจ้าหมาตัวสีขาวน้ำตาลตัวนั้นซึ่งมาเลียมือผมแผล็บนึงแล้วก็เดินห่างออกไป ผมไม่เคยรู้จักหมาตัวนี้มาก่อน ขอเรียกเขาว่า “เจ้าขาว” แล้วกันครับ
ที่ลานจอดรถนั้น มีหมากลางถนน ไร้เจ้าของ ไร้คนเลี้ยง กระจัดกระจายทั่วลานอยู่หลายตัว ผมไม่รู้จักตัวไหนเลย แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมถูกหมาตัวหนึ่งทัก
หลังจากเดินเสร็จ 1 ชั่วโมงตามปกติ ผมเกิดความรู้สึกว่า เมื่อหมากลางถนนตัวนี้ที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเข้ามาทัก แสดงว่าเรามีชะตาต้องกัน ผมเลยเดินไปซื้อหมูปิ้งมาให้เจ้าขาว 1 ไม้ ผมเดินไปหามันเพื่อยื่นหมู แต่มันหนีห่าง ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ และไม่ยอมมาใกล้ผม ผมเลยต้องวางหมูบนถุงพลาสติกที่พื้นและออกห่าง ๆ... ห่างเยอะทีเดียวครับ
ผมเห็นเจ้าขาวเข้าไปกินหมูที่ผมวางไว้ ผมเข้าใจว่ามันอร่อย อ้อ! ลืมบอกไป จุดที่ผมเจอเจ้าขาวอยู่แถว ๆ กลางลานซึ่งวันนั้นโล่งมาก
หลายวันต่อมาผมเจอเจ้าขาวนอนเล่นอยู่แถว ๆ นั้น ผมเดินเข้าไปทักตามประสาเพื่อนที่รู้จักกัน แต่เจ้าขาวออกห่างไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้
พอเดินเสร็จ ผมเดินไปซื้อหมูปิ้งเจ้าเดิมซึ่งอยู่ห่างจากลานจอดรถนั้นพอสมควร แล้วเดินกลับมาให้เข้าขาว เจ้าขาวยังคงเหมือนเดิมคือไม่ยอมใกล้ผม แต่ลดระยะห่างลงเยอะ ผมต้องวางหมูปิ้งไว้และถอยออกไปหน่อย ปล่อยให้เจ้าขาวเข้ามากิน แต่ผมสังเกตว่าเจ้าขาวกระดิกหางตลอดเวลาและท่าทางเป็นมิตรไม่ถือเนื้อถือตัวเลย
วันนี้ผมลงไปเดินที่ลานจอดรถประมาณ 3 ทุ่มซึ่งค่ำไปหน่อย พอเดินเสร็จขณะ warm down เจ้าขาวเดินเข้ามาหาและเลียรองเท้าผ้าใบที่ผมใส่ ผมใช้มือลูบหัวมัน มันก็ยอมให้ลูบเหมือนรู้จักกันมานาน ผมบอกเจ้าขาวว่า รอก่อนนะ เดี๋ยวจะไปซื้อหมูปิ้งมาให้ แต่ถ้ารถหมูปิ้งเขาเลิกขายแล้วก็ไม่กลับมานะ วันหลังหนูค่อยกินแล้วกันนะ เจ้าขาวดูเหมือนฟังรู้เรื่อง แต่ผมไม่รู้ว่ามันรู้เรื่องหรือเปล่า แต่มันเดินมาส่งผมจนถึงประตูรั้วลานจอดรถ
ผมเดินไปที่รถขายหมูปิ้งเจ้าเดิม แต่หมูปิ้งหมดเหลือแต่ไข่ต้มซึ่งผมเดาว่าเจ้าขาวคงไม่ชอบกิน ผมเลยเดินไปที่รถเข็นขายหมูปิ้งอีกคอนโดหนึ่ง แต่ผมโชคร้ายคนขายกลับบ้านแล้ว
ถึงผมจะโชคร้ายแต่ก็ไม่อยากให้เจ้าขาวผิดหวัง เลยเดินห่างออกไปอีก 2 คอนโด คราวนี้ไม่ผิดหวัง เจอรถขายหมูปิ้งและสั่ง 2 ไม้ไม่เอาน้ำจิ้มตามสูตรเดิม เพราะกลัวมันเผ็ดเจ้าขาวจะไม่อร่อย
ผมเดินกลับไปที่ลานจอดรถ กะจะไปที่กลางลานสถานนัดพบของเรา แต่เพียงไปถึงรั้วก็เจอเจ้าขาวยืนกระดิกหางรออยู่แล้ว ผมหาที่นั่ง และโดยไม่ต้องเรียกเจ้าขาวก็เข้ามาหาและกินหมูปิ้งซึ่งวันนี้ผมซื้อให้โดยต้องใช้ความพยายามมากกว่าเดิม ผมเชื่อว่ามันมีความสุขที่ได้กิน ส่วนผมก็มีความสุขที่ได้เห็นมันกิน
ค่ำวันนี้ผมเดินกลับคอนโดที่พักด้วยความสุข และขอบคุณเจ้าขาวที่เป็นผู้ให้ หวังว่าพรุ่งนี้และวันต่อ ๆ ไปคงมีโอกาสได้รับความสุขจากการเดินออกกำลังกายตอนเย็นเช่นนี้อีก
