"กฎแห่งกรรม" ของการฝึกภาษาอังกฤษ
| 
| Hits: 2747
บ่อยครั้ง... ที่ผมพูดว่า ในการฝึกภาษาอังกฤษ ให้พูดได้-อ่านได้ คนฝึกจะต้องมีความรักที่จะเรียนรู้หรือมีฉันทะ แล้วความเพียรพยายามหรือวิริยะก็จะตามมาเอง ผมเคยถามรุ่นน้องหลายคนที่ "ภาษาอังกฤษไม่แข็งแรง" ว่าชอบภาษาอังกฤษไหม แทบทุกคนตอบว่าชอบ แต่ไม่เก่ง เลยเรียนไม่รู้เรื่อง
ท่านผู้อ่านครับ รุ่นน้องของผมโกหก เขาโกหกผม และก็อาจจะไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขาโกหกตัวเอง เพราะคำตอบที่ถูกต้องคือ เขาชอบถ้าตัวเขาเองเก่งอังกฤษ แต่เกลียดถ้าต้องพยายามเรียน ถ้าพูดภาษาพระก็ต้องบอกว่า มีตัณหาเยอะ แต่มีวิริยะน้อย ในการเรียนภาษาอังกฤษ
แต่นี่ไม่ใช่เรื่องผิด ไม่ผิดแม้แต่น้อย... ไม่ผิดโดยประการทั้งปวง... เพราะเป็นไปไม่ได้ ที่จะให้เรารักในทุกเรื่อง แม้เรื่องนั้นจะดีวิเศษวิเศโสปานใดก็ตาม ถ้าเราไม่รักมันก็คือไม่รัก ก็อย่างที่เขาพูดกันนั่นแหละครับ ความรักเป็นเรื่องของหัวใจ บังคับกันไม่ได้
แต่เราก็ต้องยอมรับความจริง ถ้าเราไม่ได้รับของดีที่เราควรจะได้รับจากการฝึกให้เก่งอังกฤษ และเมื่อไม่ได้รับ ก็อย่าตีโพยตีพาย โทษฟ้าโทษดิน โทษแดดโทษลม โทษสังคม โทษระบบการศึกษา โทษครูบาอาจารย์ โทษนั่นโทษนี่มั่วไปหมด อีกทั้งไม่ควรอิจฉาริษยาคนที่เขาได้ดีกว่าเพราะเขาพากเพียรเรียนด้วยวิริยะ ไม่ว่าจะเป็นวิริยะที่มีฉันทะ หรือวิริยะที่ไม่มีฉันทะก็ตาม เพราะนี่มันเป็น "กฎแห่งกรรม" • "กรรม" ที่แปลว่า "ผลที่ได้รับจากการกระทำของตัวเอง"
ชีวิตเป็นของเรา เราเลือกได้ และก็ควรรื่นเริงกับชีวิตที่ตัวเองเลือก ... เสมอ
